Obszar gdzie scentrowana jest Obecność i Świadomość Boża nazywa się PozaRzeczywistością. Tam istnieje Bóg, oraz początek i koniec tego do czego zmierza najdoskonalsza Istota, stąd czyli od poziomu 0 do 8. Wychodzi Stąd Tam czyli w PozaRzeczywistość tylko Bóg, czyli przechodzi wszystkie poziomy. Sam staje się Stwórcą, Bogiem Twórcą i poznaje jak to wszystko wygląda w doświadczaniu. On choć został stworzony wraca do siebie odnajdując w sobie nieistniejące porządki. Tam wszedł Jezus, choć za życia otworzył 3 poziomy, ale sięgnął po wsparcie z PozaRzeczywistości. Bóg Twórca i Bóg z PozaRzeczywistości to jedna i ta sama osoba, tylko w mniejszym zakresie. W PozaRzeczywistości jest wibracja, jest to nie wiadomo czym, jest to coś czynnego, co wszystko może uruchomić. W naszej Rzeczywistości ona nadaje wszystkiemu formę
energetyczną.
W PozaRzeczywistości istnieje wibracja (ruch, przejawienie się, jest nim jednocześnie obecność) ale nie jest na jakąkolwiek znaną nam formę. Wszystko co istnieje w naszej Rzeczywistości jest energią, bo tak właśnie w naszym świecie wyraża się wibracja pochodząca z Nicości (ona jest tu też obecna ale nie mamy do niej dostępu, bo nie jesteśmy w niej obecni żadnymi cząstkami, dla nas to Nicość). Każda tworzona przez Boga a Rzeczywistość jest innym przejawieniem się wibracji, jednak i tak wszystko ma w niej swoją podstawę czyli harmoniczne źródło, które powstało w PozaRzeczywistości , w jej cząstce, czyli w Nicości, do której nie mamy dostępu jest to ukryte (kiedy pracujemy z dźwiękiem własnym i własnym imieniem, musimy dojść do tego miejsca, dojdziemy przez punkt, ale punkt trzeba zrozumieć). Próby odnalezienia pierwszego imienia są właśnie staraniem się dotarcia do pierwszej oktawy, choć oktawą ono, czyli imię, nie jest.
Nie mniej i tu i tam istnieje coś, co pozwala nadrzędnej wibracji, transformować rzeczywistość energetyczną według nieznanych jak i znanych nam założeń, czyli praw tworzących Poza i Rzeczywistość. Nicość to jest wszystko to, co jest tam, z czego my wynikaliśmy, czyli poza naszym całym dostępnym kosmosem, choć to jest Stwórca. To co trzeba zrozumieć, Pustka, czyli Nicość, która to tworzyła jest w jakiś sposób obecna, bo jak tworzę coś, to tworzę w swoim świecie. Gdy mówimy o założeniach, które powstały tam, jak tworzyłem kobietę to w swoim świecie, mówimy o Nicości, ale ta kobieta nie zdaje sobie sprawy z tego, gdzie została stworzona. My żyjemy w Rzeczywistości, czyli czymś, co jest przygotowane. Natomiast Pustka, jak dojdziemy do niej poprzez własne imię, które to prowadzi nas do przejścia, do punktu, znajdziemy się tam, w Nicości choć i tak w Nicości to wszystko tkwi czyli w PozaRzeczywistości).
PozaRzeczywistość czyli to czego nie widzimy, czego nie postrzegamy, co jest poza zakresem naszej obserwacji. Kiedy wzrastamy schodzimy w głąb siebie, siateczka staje się coraz gęstsza i gęstsza, aż w końcu się zamyka i staje się jednym punktem, wtedy wchodzimy w PozaRzeczywistość, w głąb serca.
SKALA 25: ” TU JEST POCZĄTEK I KONIEC TEGO, DO CZEGO NAJDOSKONALSZA ISTOTA STĄD (0-8) MOŻE DOJŚĆ. WYCHODZI STĄD TAM TYLKO BÓG TWÓRCA I DUCH LUDZKI. ONI CHOĆ TAKŻE ZOSTALI STWORZENI, WRACAJĄ DO SIEBIE, ODNAJDUJĄC W SOBIE NIEISTNIEJĄCE POCZĄTKI.”
Zobacz też: Nicość
Podkast „PozaRzeczywistość” czyta Ania Dardzińska. Definicję – na podstawie materiałów z Akademii Wiedzy Duchowej Zbigniewa Jana Popko – opracowała Anna Mularska.