TROSKA – to pomnażanie (dodawanie nowych wartości), tworzenie nowych ścieżek, aktywizacja w strumieniu życia. Jak się jest w kanale duchowym pojawia się troska, to jest taki stan, który przenika drugiego i dodaje mu pewnych wartości. Nie możesz pozwolić na to, aby krzywdzili drugiego. W kanale jesteś zjednoczony ze wszystkim, jak jesteś obudzony w Duchu, to Duch Całości cię prowadzi i swoimi pasmami jest w tobie, drugi to twoja rodzina.
„Troska to dar, to manifestacja maksymalnej przychylności, to staranie się, by wszystko ze wszystkim tworzyło doskonałe wzory wzajemnych oddziaływań. Troska to my widziani w drugim elemencie”.
By być czystym, wystarczy powiedzieć sobie: żyję według własnych praw, nikt nie zmusi mnie do tego, czego ja nie chcę. Opieka, troska i miłość sprawią, że będę z innymi dla nich, będzie wszystko toczyć się bez napięcia, poprawnie. Troska o najbliższych, w tym dzieci, może być unoszącą nas, czyli zwrócenie uwagi na drugiego człowieka i trenowanie na nim ludzkiej postawy. Mamy w sobie mechanizm, który można uruchomić, dzięki czemu zaczniemy interesować się drugim człowiekiem pod kątem pomagania mu, duchowego odnajdywania się. Jak obudzimy go ze szczerą intencją, poprowadzi nas, podpowie jak kochać, pomagać.
Tylko radość i kochanie – nie ma niczego innego, dwa stany.
Jak jesteśmy na poziomie Światła to nawet nie zwracamy uwagi na siebie tylko pojawia się troska i najważniejsi są dla nas ci, którzy są najbardziej chorzy. Z tego poziomu wszystkich traktuje się tak samo. To są małe istotki, które należą do światła i w tej chwili cierpią. Zagęszczamy to światło. Troska to stan, w którym nie tylko się opiekujemy ale wewnętrznie z poczuciem spełnionego obowiązku i radości, troszczymy się o innych. Dopiero wtedy zrozumie o co chodzi i może wejść na poziom 13 sty, gdzie jest przemiana złego w dobre. Mówimy o całości istoty . Można też to sprawdzać tylko w Energii Jedynej, czyli na poziomie duszy, co da świadectwo o tym, jak praca na poziomie energetycznym przebiega i co nam daje.
Troska tworzy nowy układ sił rozbudowuje zastane i uszlachetnia widziane. To pełna moc
kreacji ukryta we wzajemnym darze wdzięczności, gdzie pomnożone wciąż się samo pomnaża. Troska to aktywne czucie Strumienia Życia. Nie wypadajmy z niego przez jakieś „nie podoba mi się.” Wszystko to co robimy, nawet to uznane za niewłaściwe, to coś wspaniałego, bo mówi o potędze ludzkiego geniuszu tylko nie zawsze właściwie wykorzystane. Kiedy w rozumieniu widzimy czołg, który strzela, bombę, która wybucha, to jest coś wspaniałego, kiedyś może człowieczeństwu pomóc, dzisiaj jest tylko niewłaściwie wykorzystane. Człowiek stwarza struktury, dzięki, którym są granice, dla nas niepotrzebne, ale te granice zastosowane do dzikiego zwierzęcia są prawidłowe, nie pozwalają nas zjeść. Ludzki geniusz jest czasami niewłaściwie wykorzystany. W tym rozumieniu zaczynamy inaczej funkcjonować.
MODLITWA TROSKA :
Troska o stan wzmożonej aktywności. Ten kto się troszczy ten się aktywnie opiekuje, ten dba o to co jest, pomnażając tego wartość. Ten kto się troszczy jest podwójnie, potrójnie
odpowiedzialny za to co jest w zasięgu jego wzroku, dotyku, mowy, jego energii. Ten, kto się
troszczy jedzie na Strumieniu Życia niczym potęga. To też marzenie, kreacja, ma ukrytą
intencję. Troska to pewna moc, im ta moc bardziej działa tym bardziej Strumień wspiera te
ścieżki. Ten, kto się opiekuje uczy się Ładu Bożego na tym świecie, ale ten, kto o te elementy się troszczy, ten dostaje moc do tego, by dodać nowe wartości. Wszystko jest aktywniejsze, pełniejsze, jest tu więcej radości, szczęścia, spotkań, możliwości. To stan, w którym czujemy się jak na rauszu, przez to energetyczne pobudzenie, nam jest lepiej, jeszcze bardziej chcemy się troszczyć. Ojciec widząc, jak dziecko cieszy się z otrzymanej książki kupuje mu kolejną itd. Troska to porozumienie ze Strumieniem, by kreować różne, piękne rzeczy, dzięki temu samemu jest się potężniejszym. Troska jest twoją aktywizacją w Strumieniu Życia w myśl Ładu Bożego. W ładzie Bożym nie istnieje martwota i spokój, tu nie ma stagnacji, tu wszystko jest pulsujące, żywe i do życia się rwące. To jest mobilizacja wspólnych sił, to zdrowie, podróże itd., to cudowne wyżyny energetycznej, ludzkiej muskulatury. Strumień, pomnażając się, jest za to wdzięczny, powstaje dodatkowy zastrzyk energetycznej adrenaliny, ona mieści się w głowie, jakieś hormony są aktywizowane, wzrasta chęć troszczenia się, to nas nakręca widząc jej efekty. Dzięki trosce pełniej żyjemy, stajemy się mocniejsi, mamy coraz większy wpływ na rzeczywistość pod kątem życzeń. Wyrosła ze współodczuwania i współtworzenia, kiedy dbamy o elementy, uszlachetniając je nakręcamy się, bo troska jest zwycięstwem, odnajdujemy się w pozostałych elementach naszej istoty.
PRZEKAZ ZBYSZKA : „Troska to manifestacja mocy, to zwycięstwo nad wszystkimi ułomnościami, także własnymi. To zrozumienie, że bez rąk czy nóg można aktywnie zmieniać ten świat na lepsze. Troska to radość, to żywa nadzieja, to kreacja otwierająca furtkę do ogrodu możliwości, to zaprzeczenie cierpieniu i stagnacji, to koń napędowy duchowej twórczości, to sekretny środek wspomagający, krążenie soków w Drzewie Życia, to niekończący się festiwal małych i wielkich cudów, to zmiana, to sen Ojca o miłującej się rodzinie, sen o potężnej mocy, sen zaprogramowany, uruchamiający w człowieku kolejne mechanizmy współistnienia. Człowiek troszczący się jest symbolem zwycięstwa dobra nad wszelkim plugastwem tego świata. To ludzki bóg, to mały zwycięzca, to zapowiedź zejścia praw, które zmienią oblicze każdej ludzkiej manifestacji zła.”